Het spel van de persoonlijkheid
Artikel door Eva Storm op 03-05-2010
Twee weken geleden speelden Sarah en ik een spelletje ‘scrabble’. We zaten gezellig samen aan de keukentafel met een glas warme choco-rijstmelk. Het was mijn beurt om een woord te leggen en met de klinkers en medeklinkers die ik voor me had, kon ik enkel een onbestaand en foutief woord vormen: ‘wreet’.
Ik dacht bij mezelf dat Sarah wel niet zou weten dat je dit woord eigenlijk met een ‘v’ schrijft ipv een ‘w’. Ik nam het risico en een beetje vals spelen kan uiteindelijk toch geen kwaad. Bovendien brengt de ‘w’ meer punten op dan de ‘v’.
Van zodra ik het woord op het spelbord vormde, riep Sarah: “Oh, maar dat is niet juist… ‘vreet’ schrijf je met een ‘v’! Mammie, je wist dat dit niet juist was!”
Oeps, betrapt!
“Ja maar als ik die ‘w’ er niet voor kan leggen, dan is het een ‘vuil woord’”, gebruikte ik nog als excuus.
Toen antwoordde Sarah: “Het geeft niet mammie, je speelt toch met je persoonlijkheid, leg dan liever dat vuil woord.”
Ik schrok van haar boodschap en keek haar aan. Ze schrok zelf ook van haar eigen woorden. En net op het moment dat onze blikken elkaar kruisten, glimlachten we naar elkaar en speelden we gewoon verder. Ik hoefde geen verdere uitleg en zij hoefde er zeker niets meer aan toe te voegen. Het was duidelijke en klare taal. Ik was betrapt en werd liefdevol begeleid om eerlijk te zijn. Uiteindelijk heb ik na enig nadenken een ander woord gevormd, weliswaar één dat minder punten opbracht.
Kinderen staan enorm open voor de stroom van het universum. Ze kunnen wijze en zinnige dingen zeggen en ze wijzen je als volwassene wel eens op je integriteit. Net zoals bij mij nu.
Sommige mensen noemen dit fenomeen ‘channelen’. Voor anderen is dit gewoon een deel van hun leven en volstrekt normaal. Het is een vorm van communicatie met het universum waarbij je eigen kanaal of lichtbuis wijd openstaat voor de "life force energy" of "prana". Misschien is het je zelf ook ooit al eens overkomen dat je iets zei en tegelijk verbaasd dacht: “hé, dit komt niet van mij” of “wat zeg ik nu”. Eigenlijk ben je op dat moment in contact met je hoogste creatieve energie. En tijdens ons spelletje ‘scrabble’ kreeg Sarah een kort sms’je van het universum… waarvan de inhoud klare taal was.
Bij deze kinderen kan je niet eens iets doen wat indruist tegen deze universele wetten. Zelfs niet bij een gewoon simpel spelletje. Ooit komt ze het op één of andere manier toch te weten en dan zal ze mij hierover de les wel spellen. Niet dat Sarah het thuis voor het zeggen heeft maar als je kind een terechte opmerking geeft en op zich ook gelijk heeft, dan word je daar toch wel even stil van, niet ?
Het contact met je werkelijke ziel, met wie je echt bent, komt als je het spel … van de persoonlijkheid… eerlijk speelt. Deze kinderen kunnen enorm goed de vinger in de wonde leggen van jouw persoonlijkheid. Of je dat nu leuk vindt of niet. En het is jouw keuze of je dit ziet als … een probleem of als … een geschenk.
Ik dacht bij mezelf dat Sarah wel niet zou weten dat je dit woord eigenlijk met een ‘v’ schrijft ipv een ‘w’. Ik nam het risico en een beetje vals spelen kan uiteindelijk toch geen kwaad. Bovendien brengt de ‘w’ meer punten op dan de ‘v’.
Van zodra ik het woord op het spelbord vormde, riep Sarah: “Oh, maar dat is niet juist… ‘vreet’ schrijf je met een ‘v’! Mammie, je wist dat dit niet juist was!”
Oeps, betrapt!
“Ja maar als ik die ‘w’ er niet voor kan leggen, dan is het een ‘vuil woord’”, gebruikte ik nog als excuus.
Toen antwoordde Sarah: “Het geeft niet mammie, je speelt toch met je persoonlijkheid, leg dan liever dat vuil woord.”
Ik schrok van haar boodschap en keek haar aan. Ze schrok zelf ook van haar eigen woorden. En net op het moment dat onze blikken elkaar kruisten, glimlachten we naar elkaar en speelden we gewoon verder. Ik hoefde geen verdere uitleg en zij hoefde er zeker niets meer aan toe te voegen. Het was duidelijke en klare taal. Ik was betrapt en werd liefdevol begeleid om eerlijk te zijn. Uiteindelijk heb ik na enig nadenken een ander woord gevormd, weliswaar één dat minder punten opbracht.
Kinderen staan enorm open voor de stroom van het universum. Ze kunnen wijze en zinnige dingen zeggen en ze wijzen je als volwassene wel eens op je integriteit. Net zoals bij mij nu.
Sommige mensen noemen dit fenomeen ‘channelen’. Voor anderen is dit gewoon een deel van hun leven en volstrekt normaal. Het is een vorm van communicatie met het universum waarbij je eigen kanaal of lichtbuis wijd openstaat voor de "life force energy" of "prana". Misschien is het je zelf ook ooit al eens overkomen dat je iets zei en tegelijk verbaasd dacht: “hé, dit komt niet van mij” of “wat zeg ik nu”. Eigenlijk ben je op dat moment in contact met je hoogste creatieve energie. En tijdens ons spelletje ‘scrabble’ kreeg Sarah een kort sms’je van het universum… waarvan de inhoud klare taal was.
Bij deze kinderen kan je niet eens iets doen wat indruist tegen deze universele wetten. Zelfs niet bij een gewoon simpel spelletje. Ooit komt ze het op één of andere manier toch te weten en dan zal ze mij hierover de les wel spellen. Niet dat Sarah het thuis voor het zeggen heeft maar als je kind een terechte opmerking geeft en op zich ook gelijk heeft, dan word je daar toch wel even stil van, niet ?
Het contact met je werkelijke ziel, met wie je echt bent, komt als je het spel … van de persoonlijkheid… eerlijk speelt. Deze kinderen kunnen enorm goed de vinger in de wonde leggen van jouw persoonlijkheid. Of je dat nu leuk vindt of niet. En het is jouw keuze of je dit ziet als … een probleem of als … een geschenk.
lazuli-groetjes
Eva storm
http://www.lazulicoaching.comEva storm
Reacties
Een reactie posten