Heb je veel aan je hoofd?


Ik heb veel aan mijn hoofd. Dankzij mijn hoofd onthoud ik namelijk wat ik allemaal nog te doen heb, aan wie ik nog moet denken en bedenk ik hoe ik het vandaag ga aanpakken met die ‘to do’ lijst. Zonder mijn hoofd zou ik nergens zijn, alhoewel…

“Wacht, ik ben even aan het nadenken” zeg ik tegen mijn zoon die mij wat wil laten zien. “Nu even niet, ik moet dit eerst afmaken”, zeg ik tegen mijn man die mij iets vraagt. We zijn samen thuis, toch ben ik niet erg aanwezig. Ik zit in mijn hoofd, omdat ik veel aan mijn hoofd heb. In letterlijke en in figuurlijke zin.
 

Veel

Ik ben natuurlijk niet de enige. Ouders hebben in onze tijd vaak veel aan hun hoofd. En hebben daarbij ook hun hoofd nodig. Zeker als je beiden werkt en je kinderen hebt. Je hebt je eigen agenda, die van je werk, die van je partner en die van je kinderen om rekening mee te houden. Om 17:00 heeft Bart pianoles en om 18:00 moet Eva bij tennis zijn. Ergens moet er ook nog gegeten worden. Er valt zoveel te regelen, te plannen, te organiseren! Waar zouden we zijn zonder de kwaliteiten van onze innerlijke man?
 

Hooggevoelig

Het klinkt wellicht vreemd, maar juist hooggevoelige mensen kunnen veel in hun hoofd zitten. Bij druk en drukte, raken hooggevoelige innerlijke meisjes sneller overspoeld. Dat komt natuurlijk omdat je een intense beleving hebt en dat is een kwaliteit. De keerzijde is dat het potje eerder vol zit en je eerder gespannen en overspoeld / overprikkeld raakt.
 

Druk

Tegelijkertijd willen hooggevoelige innerlijke meisjes vaak erg graag voldoen aan wat anderen van hen eisen, willen of verwachten. Harmonie in de verbinding is immers zo belangrijk. De druk van buiten, wordt de druk van binnen. De eisen van anderen worden eisen die je aan jezelf stelt. Eisen en veeleisendheid horen bij de innerlijke man. Zo ontwikkelt een gevoelig innerlijk meisje in de loop van de jaren vaak een behoorlijk veeleisende innerlijke man.
 

Beschermen

Daarnaast gaat de innerlijke man ook hard aan de slag voor het innerlijk meisje, om haar te beschermen. Als zij gespannen raakt, zet hij een tandje bij om de boel onder controle te houden en te voorkomen dat het ‘mis’ gaat. Zo kan het zomaar gebeuren dat je als hooggevoelig persoon, veel in je hoofd zit.
 

Signaal

Zo kan het gebeuren dat ik, terwijl ik met mijn gezin in de woonkamer ben, zo in mijn hoofd zit, dat ik geen contact heb met mijn gezin. De vraag of dit goed of slecht is, is eigenlijk niet zo interessant. Veel interessanter is dat ik het herken als ik veel ‘aan mijn hoofd’ heb en ‘in mijn hoofd’ zit. Het is een signaal dat ik begin over te lopen en dat het tijd wordt om te schakelen.
 

Schakelen

Dat schakelen doe ik heel simpel door mijn aandacht te verplaatsen van mijn hoofd naar mijn hart. Ik verleg heel bewust mijn aandacht van mijn hoofd naar mijn hart. Wanneer ik met mijn aandacht in mijn hart zit, verandert mijn manier van zijn gelijk. Ik ben dan aanwezig en mijn non-verbale en verbale gedrag veranderen daarmee automatisch. Daar heb ik mijn hoofd niet voor nodig.
 

Hoofd

Als ik aan het koken ben en mijn kind wil me iets laten zien terwijl ik met mijn handen in het deeg zit, dan is kan ik daarop vanuit mijn hoofd of vanuit mijn hart reageren. Als ik in mijn hoofd ben, zeg ik dan bijvoorbeeld: “Nu even niet, even wachten”. De toon waarop ik het zeg, zal afstandelijk overkomen, afwijzend ook wel. Daar reageert mijn kind anders op dan als ik mijn aandacht naar mijn hart verplaats en zeg: “wacht even, ik ben nog even bezig”. De boodschap is vrijwel dezelfde. Sterker nog: ik kan deze woorden zeggen terwijl ik met mijn aandacht in mijn hoofd zit en dan kom ik ook afstandelijk over.
 

Hart

Maar als ik ze uitspreek vanuit mijn hart, dan is mijn toon niet meer afstandelijk of afwijzend. Mijn kind hoort weliswaar dat ik nu niet kan kijken, maar voelt wel dat ik er ben. Ik ben dan niet afstandelijk, ik ben aanwezig. Zeker een hooggevoelig kind heeft dat gelijk door en reageert hier sterk op.
 

Het allerbelangrijkste

Bij druk en drukte, wanneer ik veel aan mijn hoofd heb, kan mijn hoofd tussen mij en mijn kind komen te staan. Als ik dat herken, hoef ik alleen maar mijn aandacht naar mijn hart te verplaatsen en dan ben ik er weer. Dat ik er ben, is wat voor mijn kind het allerbelangrijkste is.


Bron - Janneke van Olphen
www.gevoeligheidgrootbrengen.nl

Reacties

Populaire posts van deze blog

Borderline: “een vastgelopen HSP-er ?”

Vaccinatie - het einde van een mythe

'Als je druk wordt van broccoli, dan eet je dat toch niet?'