Hooggevoeligheid is een aura-probleem

Hooggevoeligheid is 'voelen met je energieveld'. Het geeft je een extra dimensie maar het kan ook problemen geven. 

Hooggevoelige kinderen voelen storende invloeden in hun aura, hun energieveld is te open waardoor zij veel te veel prikkels binnen krijgen. Maar deze kinderen kunnen leren hun energieveld te beschermen of af te sluiten voor die storende invloeden. De aura is een afspiegeling van hun emotionele en mentale staat op dat moment, dus zijzelf zijn de enige die daar iets aan kunnen veranderen. Ook kinderen met PDD-nos of aan autisme verwante stoornissen blijken vaak erg open te staan in bepaalde chakra's, en juist deze kinderen kunnen heel goed leren hun energieveld zelf positief te beïnvloeden. Hoewel men zegt dat deze kinderen niet of slecht kunnen praten over hun emoties, begrijpen ze juist heel goed wat ik bedoel als ik vertel hoe ze zichzelf kunnen afschermen door de aura sterker te maken of te gronden. Ik leer ze eenvoudige technieken om de zwakke plekken in hun aura te versterken of af te sluiten. Daarbij maak ik gebruik van een tekening die ze op mijn aanwijzingen zelf maken van de aura, en die ze boven hun bed mogen hangen. "Teken die blauwe cirkel maar héél dik en sterk, ga er maar 10x omheen. Zo, daar komt geen drukte meer naar binnen!" Hoewel de ouders er vaak bij staan te kijken van : "Waar hébben jullie het over?" zien ze ook wel dat hun kind het wél begrijpt. Dat hun kind zich sterker voelt en dat het er iets mee kan in de situaties waarin dat nodig is.

Hooggevoeligheid is een auraprobleem.

Kinderen met hooggevoeligheid voelen heel veel in/met hun energieveld. Bijvoorbeeld de emoties van anderen, straling van electrische apparaten, aardstraling, en dergelijke.  Als een volwassene boos is, dan voelen zij die boosheid in hun eigen lichaam. 

 

Alles wat leeft heeft een energieveld om zich heen.

Het energieveld noemen we ook wel aura. Het menselijk energieveld bestaat uit verschillende auralagen, en chakra's die de auralagen met het lichaam verbinden. Een gezonde aura is 'je eigen ruimte'. Maar bij hooggevoelige kinderen zie ik vaak dat de aura niet goed is afgesloten. Dat kan bijvoorbeeld zijn door dunne plekken of gaten in de aura, doordat een chakra te ver open staat, doordat de aura te ruim is of de buitenrand van de aura te wazig is, en ´drukke´ kinderen hebben vaak een aura die niet tot aan de grond komt. In zulke gevallen krijgt het kind te veel prikkels binnen, die het niet kan kwijtraken. Daardoor  verandert het gedrag van het kind. Meestal uit zich dit in concentratieproblemen, drukte en woedeuitbarstingen, emotionele pieken en dalen. Soms zelfs in zo ernstige mate dat het kind een diagnose krijgt zoals PDD-nos of ADHD. Andere kinderen sluiten zich af om zich te beschermen tegen al die prikkels, en worden dan onbereikbaar. Weer anderen voelen het energieveld van een ander en nemen dat helemaal over, die zijn niet meer ´zichzelf´ maar worden een spiegelbeeld van degene waar ze bij zijn, bv het kind waar ze mee spelen. Dat betekent ook dat een kind boosheid of angst kan voelen die in feite van iemand anders is.

In mijn praktijk kom ik vaak kinderen tegen met hooggevoeligheidsproblemen. Ik maak deze kinderen bewust van hun energieveld en de zwakke plekken daarin. Ze voelen dan hoe ruim hun aura is en hoe het voelt om zich goed af te sluiten. Ik leer ze goed contact te maken met de aarde en dan ervaren ze ook dat ze hun drukte zomaar weg kunnen laten stromen in de aarde.

 

De aura is een afspiegeling van je emotionele en mentale toestand op dat moment.

Als je je teen stoot verandert je aura net zo snel als je humeur. Ik kan als therapeut de aura wel gezond maken, maar de kinderen moeten het zelf in stand houden. Ik leer ze eenvoudige technieken om chakra's minder open te zetten, de aura te gronden, zwakke plekken sterk te maken. Zo leren ze zichzelf te beschermen tegen storende prikkels, en drukte te laten 'wegstromen'.

 

Een voorbeeld:

Een meisje van acht met de diagnose PDD-nos kwam in mijn praktijk omdat ze ernstige woedeaanvallen had. Ik zag dat chakra 3 en chakra 7 veel te wijd open stonden en haar aura was heel erg ruim en wazig en kwam maar tot de knieën. Haar aura was zo groot als het schoollokaal. Dat betekent dat alles wat er in de klas gebeurde (alle kinderen, alle bewegingen, alle emoties, alle geluiden) in haar aura plaatsvond en dus voor haar erg storend was. Ik heb haar laten voelen hoe het voelt als de aura klein en stevig is. En zij heeft ervaren dat ze zelf haar aura groot en klein kan maken en haar chakra's open en dicht kan zetten. We hebben een tekening gemaakt van de aura, zoals het goed zou voelen. Die tekening zou ze boven haar bed hangen en iedere avond en ochtend zou zij haar derde en zevende chakra sluiten en de aura sterk maken. Haar moeder zei dat zij haar dochter er niet aan hoefde te herinneren, het meisje staat iedere dag al uit zichzelf voor de tekening haar chakra's te sluiten, omdat ze er zoveel baat bij heeft.

 

Ik ben zelf hooggevoelig en weet dus wat deze kinderen ervaren. 

Ik zie en voel aura's en weet waar blokkades of zwakke plekken zitten. Ik maak contact met het kind op een ander niveau. Ik tast hun aura af, zoals zij dat zelf onbewust ook doen. Ik voel hun angst, verdriet, boosheid of onzekerheid en ik zie waar die emoties vandaan komen, waar ze door veroorzaakt worden. Ik communiceer met het kind op een intuïtieve manier, op het niveau van het energieveld. Ook autistische kinderen zijn op deze manier bereikbaar.

Deze methode om te leren omgaan met hooggevoeligheid werkt ook voor volwassenen, maar voor kinderen is het makkelijker omdat zij minder rationeel denken.

Bron: http://www.leveninlicht.nl/inspiratie/hooggevoeligheid_1/