“’Mietje’ of ‘bangerik’ zeggen is geen goede aanpak”

Ilse Van den Daele is auteur van het boek “Mijn kind is hoogsensitief” (Lannoo).

‘Hooggevoeligheid’, vinden we niet een ‘probleem’ uit? 

Ilse Van den Daele: “Hooggevoeligheid is geen ziekte, afwijking of stoornis. Je kan dus officieel niet over een ‘diagnose’ spreken. Het is een temperament, een persoonlijkheidskenmerk, gelinkt aan een sterker ontwikkeld centraal zenuwstelsel. Het is een basistoestand, een manier van ‘zijn’. Dat kan je niet zomaar ‘behandelen’ en al zeker niet weg krijgen. Hooggevoelig zijn is op zich geen probleem. Maar als je een hooggevoelig kind niet ondersteunt in zijn manier van ‘zijn’, komen er vaak (gedrags)problemen. Je kind krijgt een probleem met zijn zelfwaarde en een gebrek aan basisveiligheid, dat zo ontzettend belangrijk is voor hooggevoelige kinderen. Het is alsof het kind nooit goed kan doen in de ogen van de ouders of van de directe omgeving. Daardoor verliest het zijn eigen identiteit.”

Kleven we zo niet weer een etiket op kinderen? 

Ilse Van den Daele: “We willen met de term ‘hooggevoelig’ mensen niet etiketteren. Het begrip hooggevoeligheid biedt een kader waarin een aantal psychologische aspecten zijn opgenomen. Ik zou het eerder een accolade over verschillende etiketten heen willen noemen. Een benaming voor datgene wat je zo ‘anders’ maakt is voor zowel het kind als voor de ouders vaak een hele opluchting. Ouders en kinderen kunnen het gedrag beter plaatsen en ook constructief werken om er zelf beter mee te leren omgaan. Zeker nu deze huidige maatschappij allesbehalve een ideaal klimaat biedt om met hooggevoeligheid te leven.”

We moeten kinderen voorbereiden op het leven in de maatschappij. En dat is soms hard. Bewijzen we hooggevoelige kinderen wel een dienst door ze te ‘pamperen’? 

Ilse Van den Daele: “Het is al langer bekend dat hooggevoelige personen vlugger vatbaar zijn voor stressgerelateerde aandoeningen. Dat komt omdat zij zich steeds verder proberen aan te passen aan wat anderen van hen verwachten. Meer en meer zien we kinderen of jongvolwassenen die zwaar depressief zijn, CVS, fibromyalgie of burn-out ontwikkelen. Ook anorexia, boulemie en verslavingen kunnen het gevolg zijn van hooggevoeligheid die genegeerd wordt door het kind en zijn omgeving.”

Komt elk hooggevoelig kind in de problemen?

Ilse Van den Daele: “Natuurlijk niet. Maar het steeds groeiende aantal mensen met stressgerelateerde aandoeningen toont ook aan dat we niet zo goed bezig zijn in onze maatschappij. Hooggevoelige kinderen moeten de kans krijgen zich thuis ‘veilig’ te voelen. Dan is het belangrijk dat zich aanvaard voelen mét hun gevoelige kant. Het kind proberen forceren of zelfs kleineren door het te bestempelen als ‘mietje’ of ‘bangerik’ is écht geen goede aanpak. Hooggevoelige kinderen hebben het nodig zich te kunnen ontwikkelen op hun eigen manier en tempo. Zowel thuis, op school en in de maatschappij. Zij hebben het nodig dat zij in hun waarde worden gelaten, dat zij horen dat ze oké zijn zoals ze zijn, en niet steeds moeten knokken en zich aanpassen aan wat anderen van hen verwachten. Dat is niet altijd gemakkelijk om te laten gebeuren als ouder, maar het is wel cruciaal voor een evenwichtige ontwikkeling van het kind.”

Bron: Klasse