De magie van 'n natuurkuur

Post van mijn (hooggevoelige) vriendin Kristen.  Kristel Bruynseels heeft een zoontje (7) en vormt samen met partner Koen en zijn dochter (16) en zoon (14) een patchworkgezin. 

Ooit, nog voor er kinderen, werk, huishoudelijke en andere verplichtingen waren, vond je ZIN IN MEER-experte Kristel zo rond middernacht wel eens op de vochtige bosgrond. In het zachte mos en onder het bladerendak slorpte elke cel van haar lichaam de magie van de natuur op... 

 

Het is bijna middernacht. Ik lig op de rulle bosgrond en voel de wind langs mijn benen gaan. Hoog boven mij dansen de bladeren in de bomen en nog hoger vertellen tientallen sterren me dat de wereld zal blijven draaien, los van al onze zorgen, ons verdriet en onze probleempjes. De geur van nat mos brengt me terug naar beneden, in het hier en nu. We krijgen de opdracht het bos te groeten en te vragen of we welkom zijn. Ik vind dat een beetje gek, maar ik sluit mijn ogen en hoor, ruik en voel. Plots ben ik me bewust van een gigantisch levend iets rondom mij. Het lijkt wel alsof ik de wormen onder de grond kan voelen kruipen, het sap in de bomen hoor stromen en de aarde haar verse geur aan mij afgeeft. Ik vraag het bos heel plechtig of ik welkom ben. Het wordt muisstil, windstil, alles houdt zijn adem in en dan... een nachtegaal! Ik krijg een energieopstoot die maakt dat ik amper nog kan blijven liggen. Het bos heet mij welkom, jippie!! 

Nee, ik ben niet naakt gaan dansen bij volle maan, maar ik heb die zomer wel elke week opnieuw de magie van de natuur opgeslorpt tot in elke cel van mijn lichaam. Magie en natuur dus. Daar is in wezen niets raars aan. We zijn het alleen een beetje verleerd, een beetje vergeten zelfs. 

De natuur laadt je nochtans écht op als je je durft overgeven aan haar. Weet je nog hoe je als kind een beek doorwaadde en het water in je laarzen liep? Hoe het sap van de braambessen je vingers paars kleurde? Hoe je onder de modder kwam te zitten en je je daar helemaal niks van aantrok? Hoe je in het gras ging liggen, de kriebelbeestjes over je hiel liet kruipen en de zon sproeten toverde op je snoet? Nu betalen wij voor massages, modderbaden, regendouches, zonnebanken en meditatie-oefeningen.

De aarde heeft een trillingsfrequentie die helend is voor het menselijk lichaam. Onze cellen zijn daarop afgestemd. Alle elektronica die ons zo efficiënt doorheen de dag helpt, heeft een trillingsfrequentie die te hoog ligt voor onze cellen. Dat put ons uit. Gewoon buiten in het gras gaan liggen geeft je tegelijk rust en energie. En het kost niets!

En waar zit dan de magie? Die zit in het net een tikje intenser voelen, horen, zien, smaken... In het besef dat ook wij ‘de natuur’ zijn. (We zijn toch geen robots?) Dat we verbanden kunnen zien, acties en reacties, delen en gehelen en vooral een diepe vreugde kunnen voelen om het leven zelf. En nog veel meer. De schijnbare toevalligheden die maken dat de puzzel in elkaar valt. Die glimlach van een vreemde net wanneer je in een dip zat. Het aan iemand denken een fractie voor hij of zij je opbelt. De naam van de pasgeboren baby vragen en hem door je hoofd horen flitsen vooraleer je hem ‘echt’ hoort. Magie zit overal, maar bij uitstek buiten, in de natuur en binnen, in onszelf.

Ik geef toe, je gaat al hard moeten zoeken wil je me vandaag nog ‘s nachts in een bos vinden. Want er zijn kinderen, werk, huishouden, verplichtingen, het hele halleluja. Net daarom heb ik me ondertussen een vuurschaal gekocht, zodat ik in de zomer bij het vuur kan zitten en diep vanbinnen weten wat belangrijk is en wat niet.

En ik lees ‘Brida’ van Paulo Coelho. Wanneer ik dat boek lees, dan voel, hoor, ruik en smaak ik het weer: het bos en de magie. 

Ik nodig je uit.

Kristel

http://www.zininmeer.be/articleNL/gezond-en-gelukkig/zin-in-meer-experte-kristel/de_magie_van_n_natuurkuur.aspx