Trop is Trop



Gisteren zijn we bij Ikea gaan lunchen.  Of beter gezegd, we hebben een dappere poging ondernomen on het langer dan een half uur vol te houden in het restaurant van Ikea.  En zijn daar dus niet in geslaagd.
Geen goed idee om daar op woensdag middag af te spreken!  Maar mijn dochter was uitgenodigd op school voor een gesprek en mijn moeder wil nieuwe zetels.  Dus dachten we het aangename aan het nuttige te koppelen.
Om 10 uur viel het nog wel mee.  We namen ruimschoots de tijd om alle zetels uit te proberen.  Mijn moeder's gevoeligheid uit zich vooral op het fysieke vlak.  't Is dus niet zo eenvoudig om de juiste zetel te vinden!
Al bij al was de voormiddag een succes en het was dan ook met een tevreden gevoel dat we aanschoven langs het self-service buffet.  Achteraan een rustig plekje gevonden.  Maar al snel bleek dat er meer mensen zo over dachten.  Binnen het half uur zat het restaurant vol met schreeuwende kinderen en verdween de conversatie die we hadden in een achtergrond van schrapend bestek en kletterende borden.  Opgediend met een heerlijk sausje van wat Ikea wellicht 'stemmingsmuziek' noemt.
Ook al uit het hooggevoelig zijn zich op totaal andere manieren bij mijn moeder, mijn dochter en mezelf, toch hebben we één gemeenschappelijke trigger die on zo de kast op jaagt: drukte!
Dus hebben we ons eten binnengeschrokt en stonden we een half uur later weer in de koele buitenlucht op de parking.  Oef!

Vandaag wil ik een hele mooie tekst van Pearl Buck met je delen 

"The truly creative mind in any field is no more than this:
A human creature born abnormally, inhumanly sensitive.
To him...
a touch is a blow,
a sound is a noise,
a misfortune is a tragedy,
a joy is an ecstasy,
a friend is a lover,
a lover is a god,
and failure is death.
Add to this cruelly delicate organism the overpowering necessity to create, create, create
...so that without the creating of music or poetry or books or buildings or something of meaning,
his very breath is cut off from him.
He must create, must pour out creation.
By some strange, unknown, inward urgency he is not really alive unless he is creating."
-Pearl Buck-  



Reacties

Populaire posts van deze blog

Borderline: “een vastgelopen HSP-er ?”

Vaccinatie - het einde van een mythe

Het sprookje van de prinses op de erwt