Moeder van een sensitieve jongere



't Is heerlijk om moeder te zijn  van een sensitieve puber!

  Of ik dat als grap bedoel?  Absoluut niet.  Want een hoog sensitieve dochter hebben betekent dat ik dagelijks een spiegel voorgehouden word.  Niet altijd even leuk, maar we leren er allebei heel veel uit.

  De minder aangename kant is dan weer dat hoogsensitiviteit nog steeds op een totale muur van onbegrip botst bij 'de grote massa' of zoals mijn dochter het ziet "de abnormalen".  Zij die geen flauw idee hebben wat het is en hoe het voelt om als hooggevoelige puber de wereld om je heen te ervaren.

  De voorbije weken waren voor mijn dochter heel moeilijk.  Zij is langzaam meer zeker tot het besef gekomen dat hoe zij de wereld ziet en ervaart niet is hoe iedereen de wereld ervaart.  Ze leert ook dat ieder mens een andere invulling geeft aan woorden.  Dat het dus super belangrijk is welke woorden je gebruikt als je iets wil overbrengen aan een niet-hooggevoelig persoon.

  Neem nu het woord slaan bv.  Het woordenboek zegt: 
           (iets of iemand) met je hand of ander voorwerp hard raken, of (iets of iemand) 
           daarmee in een bepaalde toestand brengen  
          `iemand in zijn gezicht slaan` 
          `je op je knieën slaan van het lachen` 
          `vuil van je jas slaan` 
          `een bal over het net slaan` 
          `bij een vechtpartij iemand tegen de grond slaan`


Dus iets of iemand hard raken.  Dus komt het neer op de ervaring 'hard'.  Hetgeen bij ons thuis betekent dat als jij langs loopt en iemand geeft je een speelse tik tegen je billen, je geslagen wordt.  Dus als je de volgende dag tegen vrienden vertelt dat je moeder je vaak slaat als ze langs loopt kan jij je voorstellen welke reacties dit geeft.

   Is de HSP'er dan een leugenaar?  Een overdrijver?  Allesbehalve.  In dit geval is de de hooggevoelige alleen maar eerlijk.

   Een eerlijkheid die vaak door de buitenwereld wordt afgestraft.

   Ben jij zelf hooggevoelig?  Heb je ervaring met hetgeen ik hierboven heb geschreven?  Dan heel graag je reactie!
 



Reacties

  1. heel herkenbaar, en het is niet alleen een spiegel voor jou maar eigenlijk ook voor de omgeving.
    Ik denk dat , dat vaak juist het meeste onbegrip oproept omdat mensen worden geconfronteerd met hun eigen emoties en handelen .
    Waar wij vaak alles intens beleven en daaruit leren verkiezen anderen vaak liever om te blijven zitten waar ze zitten omdat dat veiliger is ,dan hoeven ze immers niet buiten hun kaders te denken .
    Dat het vooral voor onze kinderen niet altijd even gemakkelijk is ben ik met je eens maar wij hebben dat proces ook doorgemaakt en gelukkig kunnen we ze daarin begeleiden.
    Groetjes Christien

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Absoluut. Mijn dochter leert deze lessen op een vrij harde manier en dat is als moeder toch niet leuk om te ervaren, vooral juist omdat ik zelf ook door dat proces ben gegaan en weet hoe het voelt.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Borderline: “een vastgelopen HSP-er ?”

Vaccinatie - het einde van een mythe

Het sprookje van de prinses op de erwt