De rol van de ouders


In mijn vorige blog posting had ik het over de kijk van Renata Hamsikova op onderpresteren.

Vandaag deel ik met je hoe zij de rol van de ouders ziet en vooral de dingen die absoluut niet helpen.


Dingen die niet helpen

1) Logica
Logica werkt niet bij onderpresteerders. Het is zinloos om uit te leggen hoe belangrijk goede
cijfers zijn. Logica en wijsheid motiveren het kind niet om hard te werken. De lessen van
ouders over de waarde van hard werken, motivatie en succes zijn zinloos.
De meeste kinderen weten wat er van hen verwacht wordt, zo ook onderpresteerders. Het
probleem is dat zij zich er niet toe kunnen zetten er gehoor aan te geven.

2) Lekkermakertjes
Lekkermakertjes werken niet omdat het om externe beloningen gaat. De kinderen worden
aangemoedigd om te werken voor verkeerde redenen (geld, cadeautje e.d.). Wat leren de
kinderen daarvan?

3) Privélessen en andere onderwijsbenaderingen
Zoals eerder gezegd wordt door het trainen van vaardigheden de kern van het probleem niet
aangepakt. Als het kind één-op-één wordt begeleid wordt zijn afhankelijkheid versterkt. In
plaats van de afhankelijkheid te verhelpen, versterkt de één-op-één begeleiding deze juist.

4) Consequenties laten voelen
Ouders moeten op de achtergrond blijven en hun kind de consequenties van zijn daden laten
voelen, zodat het lessen kan leren.
Van succes leren onderpresteerders niet hoe ze in de toekomst weer succes moeten boeken,
noch leren ze van hun falen waarom ze gefaald hebben en wat ze de volgende keer moeten
veranderen. Ze herhalen dezelfde fouten steeds weer. Ze leren niet van hun fouten, omdat ze
excuses niet vervangen door effectieve daden. Excuses weerhouden hen van het
onderkennen van de besluiten en motivaties die tot het falen hebben geleid. Zonder die kennis
kunnen ze niet veranderen, dus wanneer ze geconfronteerd worden met falen reageren ze
met hetgeen ze kennen en dat is het maken van meer excuses.
Onderpresteerders leren dus niet van de consequenties van hun daden, omdat ze geen
verantwoordelijkheid voor zichzelf dragen. Zonder het voelen van verantwoordelijkheid zullen
de kinderen de beslissingen die ze nemen over al dan niet presteren niet veranderen; ze
zullen hun gedrag en instelling niet bijstellen en zullen daardoor niet op een juiste manier
volwassen worden.

Reacties

  1. Enig idee hoe we onderpresteren dan wel kunnen tackelen ...? Mijn zoon zit in dit patroon en ik heb geen idee hoe ik hem kan motiveren/ verantwoordelijkheid kan laten nemen gegeven het feit dat zijn eigen leerstijl nauwelijks aan bod komt op school ... dat werkt zo enorm demotiverend!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Borderline: “een vastgelopen HSP-er ?”

Vaccinatie - het einde van een mythe

Het sprookje van de prinses op de erwt