IK = WIJ

Ik wil graag een artikel met je delen van Eva Storm.  Eva is eigenaar van Lazuli Coaching en schrijft regelmatig een artikel over 'anders opvoeden'.

Mijn dochter is héél bang van autoriteit en ik denk dat we dit allemaal op een bepaald niveau wel hebben. In de beleving van kinderen is een autoriteit : ouders, opvoeders, leerkrachten, directies...

Als ik observeer hoe ze daar op school mee omgaat, dan merk ik dat ze al enorm gegroeid is. Toch is er een patroon dat steeds terug op hetzelfde neerkomt en dit komt ook vaak voor bij andere kinderen. Ze houdt haar energie/mening voortdurend in, met als gevolg dat als ze van school komt, ze zeer veel stoom moet afblazen. Soms verwerkt ze dit op de trampoline in de tuin of gaat ze een half uurtje voetballen in de tuin met mij of met haar daddy (en hij was al zo blij dat hij een dochter had, om niet te moeten voetballen :-)). 

Zo ziet ze dat de leerkracht het soms moeilijk heeft in de klas. Ze ziet zijn goede wil maar merkt ook op dat haar zienswijze helemaal niet strookt met de manier waarop leerkrachten en kinderen maar ook kinderen onderling met elkaar omgaan. Daar zit ze mee. In de school/klas worden straffen uitgedeeld en elke straf die aan iemand gegeven wordt, leidt tot meer lijden in klas. Het is een vicieuze cirkel... en je zit er ofwel middenin of je observeert het van de zijlijn. Zij kiest het laatste. 

Vorige maand moedigde haar leraar haar nog aan om meer haar mening te uiten. Nu stond er laatst in haar heen en weer schriftje : "Sarah doe zo verder, breng je mening nog meer naar buiten." Ik heb eronder geschreven : "Als je belooft om te stoppen met straffen, heb je misschien nog een kans". De volgende dag stond er bij : "OK ik beloof het!". Toen hij haar het schriftje terug gaf zei de leraar: “Sarah, ik straf alleen kinderen die onbeleefd zijn." Natuurlijk is het belangrijk dat we kinderen leren beleefd te zijn. Maar straffen heeft voor iedereen een vieze nasmaak. Als je kinderen op voorhand leert zich verantwoordelijk te gedragen, weten ze dat er altijd een keuze en een gevolg is. Dan hoef je niet te straffen. Maar dit laatste vraagt veel tijd én verantwoordelijkheid vooral van de ouders. En als leerkracht zit je er maar mee. De vicieuze cirkel hé.

In elk geval, toen ik zijn woorden "OK ik beloof het." las, klonk het in mijn hoofd als "mooi, de leraar staat er voor open maar er is een klein detail, met grote gevolgen dat we hier over het hoofd zien!" 

Deze woorden zijn lucht zolang de regels niet voor iedereen binnen de klasmuren gelden. In Sarah haar beleving kan zij haar mening niet uiten als er anderen nog gestraft worden. Als je het voor 1 kind doet, moet je het voor iedereen doen. 

Kinderen die bewust zijn van die dingen voelen niet alleen zichzelf aan maar ook de ander m.a.w. IK = WIJ. Voor hen is een opmerking tegen iemand in klas ook een opmerking tegen hen. Het individuele bewustzijn is even belangrijk als het groepsbewustzijn. Deze kinderen hebben een hoger EQ (emotionele intelligentie) en/of zijn hoogbewust/hooggevoelig, voelen "veel meer" aan ! 

Dit is een gave die regelmatig door velen weggewuifd wordt. Zinnen als : “We gaan toch niet overdrijven…; Al dat hoogsensitief gedoe…; Dat kan niet…; We gaan toch niet zweven…; Je denkt dat maar…; Je kan het niet logisch verklaren of "BEWIJZEN" dus het is niet waar… “

Wel dat is het hem juist JE VOELT HET en als je iets voelt dan kan je daar niet over liegen. Als iemand hoofdpijn heeft, kan je niet zeggen dat het ingebeeld is. Kan je bewijzen dat iemand geen hoofdpijn heeft ? Kan je bewijzen dat iemand liefde voelt of verdrietig is? 

Veel coachingsgesprekken met kinderen gaan hierover. En ik merk dat kinderen 3 manieren hebben om hiermee om te gaan al naargelang hun lessen en/of taak op aarde.

1. Kinderen die hiervan niet bewust zijn en ervan uitgaan dat de wereld zo in mekaar zit. Het aanvaarden op uiterlijk niveau en het zich minder aantrekken. Deze kinderen komen niet voor coaching tenzij ze leerproblemen of gedragsproblemen vertonen.
2. Kinderen die er zich van bewust zijn en geen onrechtvaardigheid verdragen. Ze koken van woede als ze ermee in aanraking komen en weten bijgevolg niet wat ze met die enorme kracht aan energie moeten doen als die vrij komt. Sommigen worden agressief tegenover de buitenwereld, pijnigen zichzelf of moeten naar buiten om af te koelen. Deze kinderen, jongeren, volwassenen zijn zich bewust van hun grote kracht. Dit zijn de zogenaamde indigo kinderen. Ze gaan er als een bulldozer tegenaan. De oude bestaande structuren worden hard ingesmeten met alle kracht die ze in zich hebben. Zij hebben woordwisselingen, staan op en slaan met hun vuist op tafel, ze nemen niet deel aan het hypocriete spel dat ze helemaal doorzien. Deze kinderen/jongeren treden hard op want hun collectieve overtuiging is : “Als je van mij respect wenst, dan moet je dat verdienen ! Punt uit ! “
Gevolg : Mensen die de oude machtsstructuur willen behouden, zullen trachten deze kinderen te kleineren, (klein te houden) zodat deze kinderen zich machteloos voelen. De pijn die ze ervaren bevindt zich op het mentale, emotionele niveau maar vooral ook op het spirituele niveau ! Ik coach deze kinderen, volwassenen op deze verschillende niveaus zodat ze leren hun kracht te behouden maar anders te gebruiken. Deze kinderen verdienen alle respect en hebben veel nood aan bewustzijnsgesprekken. Tenslotte zijn zij diegene die het pad zullen voorbereiden voor de kinderen die hieronder beschreven worden.
3. Kinderen die overgevoelig zijn en zich héél erg bewust zijn van de patronen/energie in hun omgeving. Zij hebben een kristalachtige energie. In plaats van op te komen, lawaai en chaos te scheppen zullen zij eerder geneigd zijn om weg te kwijnen in een hoekje en te wachten tot de situatie overgaat. Als harde geluiden zoals een stemverheffing, visuele dingen zoals kleur, gezichtsuitdrukkingen en gevoel overweldigend zijn, gaan ze wegvluchten. Zij worden in extreme gevallen direct ziek : 39 graden koorts, enorme buikpijn, stoppen met eten. Zij kunnen enkel zichzelf zijn als de mensen in hun omgeving op een respectvolle en onvoorwaardelijke manier met elkaar omgaan. Gevolg : als de omgeving niet veilig aanvoelt, zullen zij niet deelnemen. Het geeft hen een machteloos gevoel want anderen verstaan het niet, het gaat immers maar over een detail ! Ik coach hen om te leren hun kwetsbaarheid in te zetten als kracht, want zij zijn leidersfiguren waar we echt iets kunnen van leren.

Beide soorten kinderen zijn zeer gevoelig op het vlak van respect, rechtvaardigheid, eerlijkheid, intenties.... maar uiten hun ongenoegen elk op een andere manier. Het zou best kunnen, beste lezer, dat jij jezelf hierin terug vindt. Indien je wenst kan je meer inzichten opdoen in de cursus “coach je kind”, want daar ga ik hier nog dieper op in.

Ik vroeg Sarah nog : "Jij wordt toch nooit gestraft, waarom geef je dan toch je mening niet?" " Nee mammie, dat kan ik niet. Wat wil je dat ik zeg? Dat die jongen uit mijn klas een speelgoedje krijgt als hij goed geleerd heeft en anders niet. Stel je voor dat ik aan de leraar zeg dat ik niet meer wil leren omdat ik geen speelgoedje krijg. Trouwens dat speelgoedje interesseert me niet. Het is gewoon niet eerlijk en manipulatief. Als ik dat zou zeggen, word ik gestraft. En daarbij dan kwets ik ook de leraar want hij weet gewoon niet hoe het anders kan, hij doet zo zijn best voor iedereen."

Vanuit mijn ervaring kan ik je wel vertellen dat wanneer ze haar mening wél geeft, dit zeer doordacht is, soms scherp als een mes, op een dwingende manier verteld met ogen die je diep raken en tegelijkertijd met veel liefde en diepgaand respect. Meestal slik ik er even bij...en zonder dat ik het besef coacht zij mij naar het volgende niveau in mijn bewustzijn. Ik heb al zoveel geleerd van haar door te LUISTEREN en open te staan...

Met Lazuli groeten
Eva Storm,
Lazuli-Coach

Als in Azië een boom omvalt, en niemand was erbij, is dit dan ook echt gebeurd !

m.a.w. als iemand hooggevoelig is, maar iemand anders kan dit niet vatten, is het dan waarheid of niet ?