Uhm, ik heb vier voelsprieten hoor
Vandaag een hele leuke blog posting van de Amsterdamse Annabella van haar Blog: http://annabellal.wordpress.com/over-mij/ Posted on
Iedereen heeft voelsprieten. Het kan er één zijn of twee, drie, vier, vijf.
Ik roep altijd ik heb geen twee voelsprieten, maar ik heb vier voelsprieten. Voor mij staan twee voelsprieten gelijk aan twee oren, twee ogen, twee armen, twee benen en ga zo maar door.
Sinds een aantal jaar weet ik dat ik hooggevoelig ben. In het begin dat ik het wist vond ik het heel stoer om hooggevoelig te zijn. Ik wilde er alles over weten en was er heel erg mee bezig. In plaats van met twee benen op de grond was ik met twee voelsprieten in de wolken
Nu heb ik geaccepteerd dat ik een HSP-er ben, maar vind het lang niet altijd prettig om het te zijn. Zo sprak ik gisteravond via instagramm iemand die ook HSP-er is en zij ervaart de nadelen ervan i.p.v. de voordelen. Nu ben ik gelukkig wel zo dat ik er een balans in probeer te vinden. De ene keer lukt beter dan de andere keer, maar dat is normaal denk ik dan. Het is net zoals ik ga wat kopen voor mezelf. De ene keer slaag ik en de andere keer slaag ik niet.
Hooggevoelig zijn is een onderdeel van mijn zijn, mijn IK. Ik kan dat niet wegstoppen, maar kan er wel mee omgaan. Ik heb de vier voelsprieten op de momenten als ik geheel openstaan voor de prikkels van de wereld om mij heen. De wereld is de omgeving waarin ik mij begeef op dat bewuste moment. Het kan van lopen op straat zijn tot een concert tot koken in de keuken tot aan het werk zijn. En bedenk wel, elke HSP-er is uniek, dus we zijn niet allemaal hetzelfde daarin.
Ik kan intens genieten van muziek; muziek die ik live hoor, muziek als op de radio, muziek die ik beluister via internet, muziek die ik toevallig hoor, muziek met mooie teksten, de stem van de persoon die het zingt, het muziekinstrument wat bespeelt wordt,… veel verschillende aspecten vanuit de muziek kunnen mij raken.
Ik kan intens genieten van een musical, een film, een toneelstuk, een verhaal uit een boek, de verhaallijn, de decorstukken, de kleurintensiteit, de achtergrondgeluiden of muziek ook hier verschillende aspecten.
Kortom: ik kan helemaal opgaan in de muziek of een verhaal. Als ik ergens ben zoals een concert dan moet je mij vooral niet storen. Praat niet met mij tijdens het gebeuren, want ik kan er niet mee omgaan. Ik kan dan niet luisteren, praten en genieten tegelijk. Ik zal jouw aangeven als ik het aankan en dat betekent dat ik dan tegen jouw zal praten. Het zijn maar voorbeelden die ik geef.
Ik kan niet goed tegen harde geluiden die sterk binnenkomen, spanningen, drukte (op bepaalde momenten), ….
Op dagen dat er moeheid is dan kan ik minder goed tegen de prikkels op en raak er onrustig door. Wanneer ik eenmaal thuis ben dan komt de energie terug. Mijn thuis is mijn basis en de plek om te ontspannen en tot mezelf te komen.
Soms vind ik het bizar tot eng om dan ineens te voelen hoe de ander zich voelt en verwoord dit in woorden naar de ander. En 9 van de 10 x klopt dit. Een goede vriendin van mij waarmee ik goed level (levelen betekent voor mij met een persoon in verbinding staan waar ik me goed bij voel, die mij accepteert, waardeert en die op een bepaald niveau leeft) heeft dit enkele keren meegemaakt. Dit houdt in dat dan mijn vier voelsprieten wagenwijd openstaan. Stel ik mij dan geheel open voor de ander??
Dit betekent niet dat ik continu openstaan, dat zou te gek worden. Je wordt er moe van, geloof mij maar
Het gebeurt mij geregeld dat ik met een collega aan het werk ben en dat er dingen gebeuren zoals: ik denk, de ander zegt. De ander zoekt, ik pak.
Is dit het aanvoelen of het invoelen of het openstaan met mijn voelsprieten?
Ik kan je niet uitleggen hoe het gebeurt, maar het gaat automatisch. Dus ik moet mij soms afsluiten van de ander. Gelukkig helpt de ander mij daar soms mee.
Gelukkig heb ik dit niet met iedereen, maar alleen met personen waarmee ik level op een hoger energielevel/niveau. Mensen die dit lezen en het snappen weten wat ik hiermee bedoel.
Tot zover! Wordt vervolgd..
Iedereen heeft voelsprieten. Het kan er één zijn of twee, drie, vier, vijf.
Ik roep altijd ik heb geen twee voelsprieten, maar ik heb vier voelsprieten. Voor mij staan twee voelsprieten gelijk aan twee oren, twee ogen, twee armen, twee benen en ga zo maar door.
Sinds een aantal jaar weet ik dat ik hooggevoelig ben. In het begin dat ik het wist vond ik het heel stoer om hooggevoelig te zijn. Ik wilde er alles over weten en was er heel erg mee bezig. In plaats van met twee benen op de grond was ik met twee voelsprieten in de wolken
Nu heb ik geaccepteerd dat ik een HSP-er ben, maar vind het lang niet altijd prettig om het te zijn. Zo sprak ik gisteravond via instagramm iemand die ook HSP-er is en zij ervaart de nadelen ervan i.p.v. de voordelen. Nu ben ik gelukkig wel zo dat ik er een balans in probeer te vinden. De ene keer lukt beter dan de andere keer, maar dat is normaal denk ik dan. Het is net zoals ik ga wat kopen voor mezelf. De ene keer slaag ik en de andere keer slaag ik niet.
Hooggevoelig zijn is een onderdeel van mijn zijn, mijn IK. Ik kan dat niet wegstoppen, maar kan er wel mee omgaan. Ik heb de vier voelsprieten op de momenten als ik geheel openstaan voor de prikkels van de wereld om mij heen. De wereld is de omgeving waarin ik mij begeef op dat bewuste moment. Het kan van lopen op straat zijn tot een concert tot koken in de keuken tot aan het werk zijn. En bedenk wel, elke HSP-er is uniek, dus we zijn niet allemaal hetzelfde daarin.
Ik kan intens genieten van muziek; muziek die ik live hoor, muziek als op de radio, muziek die ik beluister via internet, muziek die ik toevallig hoor, muziek met mooie teksten, de stem van de persoon die het zingt, het muziekinstrument wat bespeelt wordt,… veel verschillende aspecten vanuit de muziek kunnen mij raken.
Ik kan intens genieten van een musical, een film, een toneelstuk, een verhaal uit een boek, de verhaallijn, de decorstukken, de kleurintensiteit, de achtergrondgeluiden of muziek ook hier verschillende aspecten.
Kortom: ik kan helemaal opgaan in de muziek of een verhaal. Als ik ergens ben zoals een concert dan moet je mij vooral niet storen. Praat niet met mij tijdens het gebeuren, want ik kan er niet mee omgaan. Ik kan dan niet luisteren, praten en genieten tegelijk. Ik zal jouw aangeven als ik het aankan en dat betekent dat ik dan tegen jouw zal praten. Het zijn maar voorbeelden die ik geef.
Ik kan niet goed tegen harde geluiden die sterk binnenkomen, spanningen, drukte (op bepaalde momenten), ….
Op dagen dat er moeheid is dan kan ik minder goed tegen de prikkels op en raak er onrustig door. Wanneer ik eenmaal thuis ben dan komt de energie terug. Mijn thuis is mijn basis en de plek om te ontspannen en tot mezelf te komen.
Soms vind ik het bizar tot eng om dan ineens te voelen hoe de ander zich voelt en verwoord dit in woorden naar de ander. En 9 van de 10 x klopt dit. Een goede vriendin van mij waarmee ik goed level (levelen betekent voor mij met een persoon in verbinding staan waar ik me goed bij voel, die mij accepteert, waardeert en die op een bepaald niveau leeft) heeft dit enkele keren meegemaakt. Dit houdt in dat dan mijn vier voelsprieten wagenwijd openstaan. Stel ik mij dan geheel open voor de ander??
Dit betekent niet dat ik continu openstaan, dat zou te gek worden. Je wordt er moe van, geloof mij maar
Het gebeurt mij geregeld dat ik met een collega aan het werk ben en dat er dingen gebeuren zoals: ik denk, de ander zegt. De ander zoekt, ik pak.
Is dit het aanvoelen of het invoelen of het openstaan met mijn voelsprieten?
Ik kan je niet uitleggen hoe het gebeurt, maar het gaat automatisch. Dus ik moet mij soms afsluiten van de ander. Gelukkig helpt de ander mij daar soms mee.
Gelukkig heb ik dit niet met iedereen, maar alleen met personen waarmee ik level op een hoger energielevel/niveau. Mensen die dit lezen en het snappen weten wat ik hiermee bedoel.
Tot zover! Wordt vervolgd..
Hi, ik ontdenk nu pas dat je mijn blog repost hebt. Wat leuk. Dankjewel. Wees welkom op mijn blog. Liefs Annabella
BeantwoordenVerwijderen