Je kunt echt gelukkig zijn met asperger

We kwamen deze week dit artikel van Hilde Postma tegen op de site van De Telegraaf.  Het artikel heeft heel wat reacties losgamaakt en daarom willen we het hier graag delen.

Schrijfster Judith Visser (36), onder andere bekend van het verfilmde boek Stuk!, kreeg begin dit jaar de diagnose asperger. Rijkelijk laat, maar eigenlijk is ze daar wel blij om:'Kinderen worden heel snel met een rugzakje opgezadeld'.

"Ik wil asperger ook eens positief belichten. Autisme en asperger roepen zoveel negatieve associaties op, maar ik heb echt een fijn leven. Ik woon op mijn droomplek, ik doe wat ik wil – schrijven – en met mijn honden en mijn man Michael ben ik ook heel gelukkig. Eigenlijk dacht ik altijd dat ik hoogsensitief was. Mijn hele leven lang ben ik al erg gevoelig voor indrukken: ik kan niet tegen veel of hard geluid en fel licht. Ik heb geen filters, alles komt heel hard binnen."


Foto: Gregor Servais
 "Daarom ben ik het liefst alleen; als ik langer dan een uur in gezelschap verkeer, is het alsof ik geluidsversterkers op mijn brein heb staan. In februari kreeg ik te horen dat ik asperger heb. Het begon allemaal met mijn rijleraar… Ik wilde graag mijn rijbewijs halen, maar ik ben motorisch erg onhandig en kan me maar op één ding tegelijk focussen. Dat viel mijn rijleraar op en hij zei: 'Je moet je eens laten onderzoeken. Misschien zijn er wel pilletjes voor wat jij hebt'.

Via de huisarts kwam ik bij de psycholoog, daar kreeg ik eindeloos veel onderzoeken. Ook sprak hij met mijn vader over hoe ik vroeger was mijn moeder is helaas overleden en uiteindelijk rolde er de diagnose asperger uit. Dat overviel me niet echt. Mijn vriendin van de middelbare school zei altijd al: 'Judith, je bent gewoon autistisch'. Ze had er kijk op. Tegenwoordig geeft ze les aan autistische kinderen, en ze is getrouwd met een autist!"

Onhandig

"De diagnose doet niets aan mijn leven af, en het voegt ook niets toe. Ik blijf gewoon Judith, die haar weg in het leven wel heeft gevonden. Dat komt ook door mijn ouders. Zij lieten mij mijn gang gaan, en daardoor was ik best een gelukkig kind. Ik ging graag met de hond uit om te zwerven en op avontuur te gaan. Verder trok ik me veel terug op mijn kamer. Ik was creatief, tekende veel. Vanaf mijn derde maakte ik een stripverhaal over ene Linda, ik ben daar tot mijn zestiende mee doorgegaan en Linda groeide uit tot een hele familie. Ik las al toen ik twee, drie jaar was, maar motorisch was ik zwaar onhandig.

Foto: Gregor Servais

Ik kon geen rechte lijn trekken en ook mijn veters niet strikken. En ik at als kind vaak alleen op mijn kamer. Aan tafel zitten met andere mensen was te druk voor me. Ook als er bezoek was, zat ik daar nooit bij. Mijn ouders vonden dat goed. Hoewel ze zelf heel sociaal waren, dachten ze: zo is Judith gewoon, die is graag alleen.


 Plakken we te snel een etiket op kinderen? Praat mee!

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Borderline: “een vastgelopen HSP-er ?”

Afbeelding
Borderline hetzelfde als HSP oftewel hooggevoeligheid ?   Die vraag krijg ik regelmatig in mijn praktijk voorgelegd. Veel mensen schrikken van het woord Borderline, het klinkt nogal heftig. Vandaar dat de reguliere geestelijke gezondheidszorg bezig is om deze term te veranderen in Emotie-Regulatie Stoornis (ERS). In de wetenschape en door de GGZ wordt borderline ook nog aangeduid als BPS. Overeenkomsten borderline en hooggevoeligheid Er zijn inderdaad veel overeenkomsten tussen borderline en hooggevoeiligheid. Toch vind je geen coaching laat staan behandeling voor hooggevoeligheid in de reguliere zorgsector, ondanks dat het begrip er meer en meer wordt erkend. De reden hiervoor is simpel: een hoog sensitieve persoon (HSP-er) wordt niet gezien als abnormaal. Oftewel, hooggevoeligheid wordt in de westerse wetenschap gezien als een karaktereigenschap en niet als een aandoening of een stoornis waar iets aan gedaan zou moeten worden. Vandaar dat je het ook niet in...
Meer lezen

Vaccinatie - het einde van een mythe

Afbeelding
De volgende blogpost komt van de website www.symbolic.be VACCINATIE Het einde van een mythe Dr. Viera Scheibner is oorspronkelijk als arts betrokken geraakt bij onderzoek naar de oorzaak van wiegendood. Dit heeft er vijftien jaar later uiteindelijk toe geleidt dat ze in haar boek 'Vaccinatie' de negatieve verschijnselen van vaccinatie op een rij heeft gezet. In 1985 vroeg Viera een elektronica-ingenieur voor haar een monitorsysteem te ontwikkelen voor het observeren van de ademhaling van pasgeboren baby's. Dit in het kader van haar onderzoek. Zonder dat dit de bedoeling was, verzamelde ze hiermee ook de ademhalingsgegevens van baby's vóór en na vaccinatie. Die gegevens lieten ondubbelzinnig zien dat de functies van baby's gedurende een langere periode op een karakteristieke manier waren Veranderd na vaccinatie met een DKT P- cocktail. Baby's bleken na vaccinatie vaak stijf te staan van de stress, wat bleek uit ernstige periodes van zeer opp...
Meer lezen

Het sprookje van de prinses op de erwt

Afbeelding
E r  waren eens een prins die zo graag een prinses wilde hebben, maar het moest een echte prinses zijn. Toen reisde hij de hele wereld rond om er een te vinden, maar overal kwam er iets tussen. Prinsessen waren er genoeg, maar of het echte prinsessen waren, daar kon hij nooit helemaal achter komen, altijd was er iets dat niet helemaal in de haak was.   M aar op een dag stond er een meisje aan de poort.  Lieve hemel, wat zag ze eruit door de regen en het noodweer! Het water liep uit haar kleren en haren, bij de punt van haar schoen liep het erin en bij de hiel er weer uit; zij zei dat ze een echte prinses was. Ja, daar zullen we wel achter komen! dacht de oude koningin, maar ze zei niets. Ze ging haar slaapkamer binnen, nam al het beddengoed weg en legde een erwt op de bodem van het bed, nam toen twintig matrassen, legde die boven op de erwt en toen nog twintig veren bedden boven op de matrassen. Daar moest de prinses nu 's nachts op liggen. 's Morgens vroegen ze hoe ze...
Meer lezen